 |
| het martelaarschap van Sint Lucia - meester van kruisafname van Figdor, ca 1505. |
Het is niet gebruikelijk binnen het ApGen om heiligen te vereren.
Je kan betogen dat in vroeger tijden de apostel soms meer eerbied te verduren kreeg dan menselijkerwijs verwacht kon worden, maar die tijd ligt gelukkig ver achter ons. En, eerlijk is eerlijk, na hun overlijden werd van geen van de voorgaande apostelen hun graf een plaats van bezoek of verering. Ook worden er geen beelden opgericht of andere pogingen ondernomen om de levens en namen van deze mannen voor de eeuwigheid te bewaren.
De eeuwigheid is überhaupt een begrip waar apostolischen weinig mee hebben. Immers, Gods tijd is altijd nu en daar hebben we onze handen vol aan.
Waarom dan toch een afbeelding van een heilige?
Gewoon, omdat ik haar een stoer wijf vind.
Lucia, dat is de vrouw die je verschillende keren op de afbeelding voorbij ziet komen. Ze woonde in een stad op Sicilië, Syracuse.
Geheel naar de gebruiken van die tijd, werd voor haar een echtgenoot gezocht en gevonden. Lucia besloot echter om de bruidsschat onder de armen van de stad te verdelen.
Het was duidelijk geen huwelijk uit diepgaande compassie, want haar verloofde verbrak de relatie. Bovendien deed hij aangifte van de gebeurtenis en uitte hij zijn vermoeden dat Lucia wel eens een christen zou kunnen zijn. In die tijd een dodelijke beschuldiging.
Lang verhaal kort, Lucia werd veroordeeld om enige tijd in het plaatselijke bordeel te werken en dat vertikte ze. Sterker, het lukte niemand om haar naar dit huis van schande te slepen, zelfs een span ossen kreeg dit niet gedaan.
Ik weet niet helemaal zeker wat dit over Lucia zegt, maar een wonderlijk verhaal blijft het. Ook pogingen om haar te verbranden, mislukten jammerlijk. Ten einde raad werd er een zwaard door haar nek gestoken en toen was het gedaan met Lucia.
Ik vind het wel een soort humor dat ze hiermee de beschermheilige voor mensen met keelpijn is geworden...
Een mooi verhaal is ook waarom Lucia de beschermheilige van de blinden is. Een man probeerde Lucia te verleiden met zijn verliefde opmerkingen over haar mooie ogen. Diezelfde avond kwam er een pakketje bij deze man thuis, waarin door Lucia zelf, haar uitgestoken ogen en een briefje waarin zij hem vriendelijk verzoekt nu dan op te houden met dat gezeur over die ogen...
Zoals ik al zei, een stoer wijf. Zij had geen twitter of #metoo nodig om de mannelijke horde verbijsterd achter zich te laten.
Inmiddels wordt ze over de hele wereld vereerd en, zoals het een goed heilige betaamd, circuleren er minstens twee schedels van haar en de hoeveelheid botstukken zijn voldoende om een enorme reus van samen te stellen. Op het eiland San Giorgio bij Venetië hebben ze dan weer een compleet lichaam dat van Lucia zou zijn geweest.
Het doet er ook allemaal niet zo toe. Lucia liet de mannen van haar tijd zien dat ze niet van plan was om zich te voegen in hun naargeestige bedoelingen met vrouwen.
Alleen al daarom is ze het meer dan waard om herinnerd te worden.
