Als stormen soms loeien...

ondergang ss ville du havre, 1873

Als stormen soms loeien met hevig geweld,
m'n uitzicht verdonkert al meer,
dan bid ik om moed, wanneer angst mij beknelt;
'k blijf geloven: de rust keert weer eens weer.

'k voel Gods kracht diep in mij,
'k voel Gods kracht, ja, bij ieder getij...

(Apostolisch Genootschap, lied 128, gemeenschappelijke liederen)

‘t Zij vreugde mijn deel is, of smart mij verteert
en stormwind en nacht mij verschrikk’.
Gij hebt mij, mijn Heiland, te roemen geleerd:
‘t Is mij goed, wat mijn God mij beschikk’.


‘t Is mij goed, wat God doet;
‘t Is mij goed, wat mijn God mij beschikk’.

(PKN, liedboek Johannes de Heer)

Of stormen al loeien, geen sterre daar blinkt,
de lucht zich verdonkert al meer,
vertrouwend op God mij de moed niet ontzinkt.
't Is mij goed, 't is mij goed in de Heer!

't Is mij goed in de Heer.
't Is mij goed, 't is mij goed in de Heer!

(liedboek Nieuw Apostolische Kerk, lied 443)

When peace like a river, attendeth my way,
When sorrows like sea billows roll;
Whatever my lot, Thou hast taught me to say,
It is well, it is well, with my soul.

It is well, with my soul,
It is well, with my soul,
It is well, it is well, with my soul.

(oorspronkelijke tekst door Horatio Spafford, 1873)

Hierboven staat vier keer hetzelfde lied. Tenminste, als je je ogen sluit en alleen de melodie laat klinken, dan hoor je vier keer hetzelfde. De melodie hebben we overigens te danken aan Phillip Bliss. Iemand aan wie wij, apostolischen, meer liederen te danken hebben...

Voor bovenstaand lied schreef hij dus alleen de melodie. De tekst door Spafford kent een dramatische achtergrond. In 1873 stuurde hij zijn familie met een schip vooruit naar Europa omdat hijzelf in de Verenigde Staten, hun thuisland, nog zaken moest afhandelen. Het schip, de ss Ville du Havre, kwam echter midden op de oceaan in botsing met een ander schip en het verging vrijwel onmiddellijk. Spafford zijn vier dochters kwamen hierbij om; alleen zijn vrouw overleefde de ramp. Zij zond hem een telegram met de tekst: "saved alone". Op de reis naar Europa, schreef Spafford zijn beroemd geworden hymne.

Als stormen al loeien met hevig geweld...

Bijzonder vind ik dat bovenstaand lied in verschillende kerken wordt gezongen met heel verschillende achtergronden. Ook als we kijken naar de verschillende teksten....je kan hier natuurlijk met een zeefje doorheen, maar volgens mij lijken zij erg op elkaar. 

De onoverkomelijke gebeurtenissen die je in je leven overkomen, die alles in en om je heen op zijn kop zetten. De dreigende en peilloze diepten van de wanhoop en de angst. En dan het jezelf toefluisteren of, wellicht, tegen het gebulder van de storm in, het hardop schreeuwen, als een soort geruststellende mantra, "'t is mij goed in de Heer" of "'k voel Gods kracht..."

Dit is niet een lied dat uit overtuiging wordt gezongen. Het is fluisteren, wanhopig tegen jezelf en ondanks alles wat er om je heen gebeurt. Het is zelfs geen gebed, maar meer als de moed der wanhoop. Een vader die vier dochters heeft verloren op zee. Een man die zijn vrouw gaat opzoeken, in het besef dat zij, als enige, uit het koude zeewater is gevist en haar dochters heeft moeten laten gaan. Wreder kan het leven zich niet aan je tonen. 

Dit alles is op de één of andere manier in de ziel van zijn gedicht gaan zitten, of misschien moet ik zeggen: hiermee is zijn tekst bezield... en het raakt een ieder die het hoort. Of deze nu apostolisch, protestants-christelijk of methodist is. Het overstijgt door zijn menselijkheid en raakt iets wat diep in ons is...

'k voel Gods kracht...