Traditie

eredienst in Anglicaanse kerk

Afgelopen zondag hadden we de keuze.

Voor een lezing konden we naar ons kerkgebouw in Zoetermeer; voor een dienst waarbij we digitaal verbonden werden met allerlei apostolischen die verspreid over de wereldbol wonen, konden we naar Leiden. Ook in het kerkgebouw in de Haarlemmermeer konden we ons voor een speciale bijeenkomst melden, maar tot mijn schande moet ik toegeven niet meer te weten wat dit precies was. Voor een traditionele eredienst konden we tenslotte terecht in Gouda.

En daar bleef ik op haken.

Een traditionele eredienst...

Waarschijnlijk wordt bedoeld, een eredienst zoals we deze binnen het ApGen gewend zijn. Die begrijp ik, maar traditioneel?

Enkele jaren geleden had ik, door mijn activiteiten binnen verschillende kerkelijke stichtingen, ook contacten met leden van de federatie van vrijzinnige kerken in Gouda. Zij benaderden me op zeker moment dat ze, in het kader van het afscheid van een predikant, wel eens een ApGen eredienst wilden bijwonen. Het viel helaas midden in mijn vakantie, maar natuurlijk waren ze welkom.

Later sprak ik één van hen.

Ze was er nog niet goed uit. De hele bijeenkomst had helemaal niets gehad wat voor hen enige herkenning opleverde. Er was geen enkele relatie met de bijbel geweest en het geheel was voor hen eigenlijk volkomen onbegrijpelijk geweest.

Ze klonk wat teleurgesteld.

Mijn stelling zou dus eerder zijn dat de erediensten van het ApGen allesbehalve traditioneel zijn. Sterker, ze zijn in veel opzichten losgezongen van iedere traditie en het lijkt er zelfs op dat deze tendens met gretigheid wordt doorgezet.

Vanuit een overtuiging dat we zo meer aansluiting zouden krijgen met de ons omringende wereld.

Maar de mensen in die ons omringende wereld hebben voor een belangrijk deel christelijke wortels. Die konden wel eens juist iedere aansluiting missen.

Wat zo langzamerhand ook begint te gelden voor apostolischen.

In ieder geval geldt dat voor mij.

Is het dan verkeerd om bijvoorbeeld lezingen te organiseren? Of te zoeken naar andere vormen?

Zeker niet.

Ik ben er zelfs van overtuigd dat dit zinvolle gebeurtenissen zijn die ook weer eigen zijn aan het zoekende karakter van het ApGen.

Ik ben alleen bang dat we nog teveel in onze eigen kaasstolp leven. Of als hobbits in de Gouw. Dat we wereld dus teveel bekijken vanuit ons eigen perspectief.

En dan gaan we onze erediensten traditioneel noemen.

Terwijl we ons steeds verder verwijderen van de ons omringende wereld.

Totdat we ieder contact verloren zijn.