Surrexit Christus

Eén van de mooiste liederen die mij vanuit Taizé kan worden toegezongen, is het "Surrexit Christus".

Eerst maar even Taizé. Dit wonderlijke verhaal begint in 1940 als Roger Schutz (bekend als broeder Roger) in Taizé een huis koopt en hier mensen begint op te vangen die vluchten voor het oorlogsgeweld. Dit resulteert uiteindelijk in een oecumenische kloosterorde, waarin de broeders zich wijden aan een leven van eenvoud en dienstbaarheid. Zij doen dit celibatair. Deze gemeenschap heeft zich in de loop der jaren ontwikkeld tot een plaats vol inspiratie en bemoediging, vooral voor jonge mensen die zich tijdens de, veelal gezongen erediensten laven aan de eenvoudige boodschap van liefde die de broeders uitdragen.

Het apostolische werk is indertijd in Engeland ontstaan vanuit een vaste overtuiging dat de wederkomst van Christus aanstaande zou zijn. Hij was immers uit de dood opgestaan, opgestegen naar de hemel met de belofte dat hij ooit weer zou terugkeren om een eeuwigdurend vredesrijk te stichten. De tekenen des tijds, de wederkomst zou worden voorafgegaan door een periode van grote rampspoed en chaos, waren duidelijk, aldus onze eerste broeders en zusters in de apostolische geloofsopvatting. Want er was chaos en er was rampspoed in de westerse wereld van die dagen: revoluties, opstanden, epidemieën en hongersnoden wisselden elkaar in hoog tempo af. We spreken over de 19e eeuw.

De leden van de catholic apostolic church maakten zich derhalve door gebed en hun (eenvoudige) manier van leven op om Christus te kunnen ontvangen.

Omdat deze wederkomst uitbleef, heeft deze kerk zich uiteindelijk weer opgeheven: haar leden gingen op in andere kerken en bleven nog enkele decennia in stilte periodiek bij elkaar komen om gezamenlijk hun liederen te zingen en rituelen te delen. Deze indrukwekkende kerk, ooit met ruim 200.000 leden, is inmiddels niet meer dan een herinnering.

De Duitse tak van deze kerk splitste zich af en hield haar institutie in stand. Vanuit deze tak is uiteindelijk het Apostolisch Genootschap ontstaan. In deze aftakking ontstond geleidelijk aan het besef dat de wederkomst van Christus wellicht geen letterlijke belofte zou zijn geweest. Wat nu als het ging om een gezindheid die door Jezus was geplant in de harten van mensen? Wat nu als deze boodschap van liefde hetgeen is waar het uiteindelijk om gaat?

Wat nu als het werkelijke wonder van het leven van Jezus van Nazareth is, dat hij een mens van vlees en bloed is geweest, zoals wij allen? Dat, wat hij in zijn leven wist op te brengen, door ieder mens in zijn eigen tijd op eigentijdse wijze op te brengen kan zijn?

Dan staat Christus steeds opnieuw op, als er weer een mens opstaat die de liefde in zijn leven leidend laat zijn. Is iedere geboorte opnieuw een kans op dat wonder.

En als die boodschap begrepen wordt, ontstaat misschien, heel misschien, een nieuwe wereld vol vrede.

Dat is hard werken

en bidden...

"O Surrexit Chirstus, alleluia!
 O Cantate Domino, alleluia!"