De weekbrief

Centraal in een eredienst van het apostolisch genootschap staat een eerder die week geschreven brief. Over het algemeen is deze brief geschreven door de apostel. Soms, maar dat is echt een uitzondering, door één van de landelijke of districtsvoorgangers.

Mocht dit u bevreemden, dan is het goed om toch nog eens de bijbel open te slaan. In het nieuwe testament zal u ontdekken dat het schrijven van brieven aan gemeentes een vrij gebruikelijke bezigheid was voor verschillende apostelen.

U leest brieven aan de romeinen, de korinthiërs, de galaten, de efeziërs, de kolossenzen, de tessalonicenzen, de hebreeën en ga zo maar door. Paulus schreef de meeste brieven (althans, die brieven zijn bewaard gebleven), maar we vinden ook brieven van Petrus, Johannes en Judas.

Een apostel die brieven aan zijn gemeenten schrijft is dus op zichzelf geen nieuwigheid.

Op de website van het apgen wordt deze brief beschreven als een "actuele overdenking" en dat is eigenlijk een hele juiste omschrijving. De ingang is veelal een actuele gebeurtenis, maar dit hoeft niet persé een gebeurtenis uit de media te zijn. Het kan ook een actualiteit vanuit het apgen zelf zijn of iets wat zich in het persoonlijk leven van de apostel heeft voorgedaan of een weergave van een gesprek dat door hem eerder die week is gevoerd en tot overdenking leidde. Kortom, vele mogelijke ingangen. Ze leidt tot een overdenking, bemoediging, een aansporing, een vraag.

Belangrijk is wel dat het een actueel schrijven betreft. Hiermee wordt de inhoud van een eredienst geplaatst in het hedendaagse leven.

Het gaat om het "nu".

Eén van onze liederen bezingt:

"Gods tijd is altijd nu..."

Dat klinkt misschien wat raadselachtig, maar zet het eens voor jezelf neer. Het "nu" is bepalend voor hoe je verder gaat. Natuurlijk neem je ervaringen en gebeurtenissen uit het verleden met je mee, maar zelfs als die nog leidend voor je zijn (je kan natuurlijk in dergelijke gebeurtenissen vastgelopen zijn), dan nog is het in het "nu" dat ze je kan beïnvloeden. Het is het enige moment dat je er iets mee kan...

God is, voor mij, een naam geven aan het mysterie van de schepping en de verbondenheid die je als mens hiermee hebt. Ik kan alleen in het "nu" scheppend bezig zijn.

Gods tijd is altijd nu...

Het maakt wel uit wie de brief schrijft.

Veel bewondering had ik voor de brieven van een vorige apostel, Riemers. Deze waren altijd prachtig opgebouwd rond een centraal thema en ze werkten volgens een logische lijn naar een duidelijk punt toe: ofwel bemoediging, ofwel aansporing, ofwel verwondering ofwel...

De huidige apostel, Wiegman, schrijft intuïtiever. Dat levert weer een heel ander soort brief op. Deze brieven moet ik veel meer eerst laten bezinken zodat er een beeld ontstaat. Een beetje zoals deze man zich ook tijdens een eredienst laat zien: gevoelig en toch ook erg intuïtief. Je kan ook zeggen, meer van de hak op de tak.

Je zal je dus steeds weer moeten verhouden tot een dergelijk schrijven.

Dat is een boeiend proces: je leert goed luisteren, als je apostolisch bent.

En ja, je mag er ook iets van vinden. De ene brief spreekt meer aan dan de ander, soms raakt de brief een gevoelige snaar, soms wordt je aan het denken gezet en, natuurlijk, soms vind je de boodschap gewoon helemaal niks. Heel goed, zo werkt het nu eenmaal tussen mensen. Het is nadrukkelijk niet bedoeld om je "de waarheid" te zeggen want daar geloven we niet zo in. Het is vooral bedoeld om een proces op gang te helpen en om je even uit de maalstroom van het leven te halen.

Om weer even ruimte te vinden in je denken. Om even adem te kunnen halen.

En ja, mij helpt het.