de ziel

Een veel gebruikt begrip in het ApGen is het woord "ziel". Het is een woord waar ik me maar slecht raad mee weet.

En toch, het komt overal en voortdurend terug.

In liedteksten:
"Waar kan mijn ziel haar rust hervinden?" (lied 68),
"Met mijn ziel voel ik verzoening met het leven" (mannenkoor, lied 14)
"Een stroom die je oppakt, hoe vaak je ook viel. Een stroom vanuit de meren van je ziel" (lied 10)
"In het diepste van mijn ziel, daar vond u mij" (lied 63)

Tijdens de rondgang krijgt u mee:
"Uw zielsaanbieding is aanvaard..."

Een voorganger wil nogal eens over de kring van geestelijk verzorgers om haar of hem heen spreken als een kring van zielevrienden.

Apostel Wiegman schreef nog maar recent over de ziel als "over het innerlijk, het meest wezenlijke van jezelf."(weekbrief 17, 2018). Ook zijn voorganger, apostel Riemers had het over de ziel als "over onze binnenwereld."

Deze uitleg bevredigt mij niet. Ze is mij te beperkt. Ze sluit iets in mij op, wat, naar mijn ervaren, nu juist mijn ego overstijgt.

Noem het mystiek.

Noem het datgene dat mij verbindt met de wereld om mij heen.

Eén van de wonderen die ik in mijn leven ervaar is dat ik verbinding ervaar. Ik voel mij verbonden...bijvoorbeeld met onze honden. Dat is toch bizar? Dat ik verbinding voel met een wezen dat zo verschillend is van mij? Als ik met Anita, mijn vrouw, weer eens door ons land wandel, dan voel ik mij verbonden met het landschap waar we door heen lopen.

Zonder overdrijven, maar dat is een diep gevoel van verbondenheid.

Ik voel mij verbonden met de mensen om mij heen...

Hoe kan dat?

Het lijkt misschien zo vanzelfsprekend dat we er volledig aan voorbij gaan, maar goed beschouwt is het toch een mirakels wonder?

Als ik lees dat de joodse uitleg van het begrip ziel "levensadem" is, dan begint het mij te dagen. Dan luister ik naar Mathilde Santing:

Hoe kreeg jij ooit een idee
Vroeg jij je dat nooit eens af
Het was de stem van een van ons
Die jou het inzicht gaf
De stem van iemand als wij
Onzichtbaar aan je zij
Zo luisterde jij toe

Je noemde het inspiratie
Adem van de geest
Inspiratie
Maar wij zijn het steeds geweest

En dan begrijp ik het, maar dat is een intuïtief begrijpen: bezield leven is leven vanuit verbinding met je naaste en je leefwereld. De ziel is de sleutel naar buiten.

Dan kan ik zelfs begrijpen dat de ziel nooit zal sterven: die gaat weer op in het geheel...